HET 100 JARIG BESTAAN.

Op 13 mei 1913 werd onze vereniging opgericht en tellen we daar 100 jaar bij op, dan komen we op 13 mei 2013. Voor een vereniging is dat best een mijlpaal en daar mag best wel even bij worden stilgestaan. Al jaren wisten we dat dit moment zou komen en je laat je gedachten er wel eens over gaan, wat zou je willen en is het ook allemaal mogelijk.

In het verleden werd er om de vijf jaar een groots feest georganiseerd en allerlei acties georganiseerd om dit financieel voor elkaar te krijgen. Vier honderd personen kwamen op die feestavond en voor de wedstrijd hadden we ongeveer 100 personen. Maar die tijden liggen al ver achter ons en daar hoefden we niet aan te denken. Het moest en kan anders. We hielden er rekening mee dat hooguit 25 personen zouden deelnemen. De laatste jubilea beperkten zich al tot een wedstrijd met een etentje en dat was het. Maar 100 jaar betekende meer en het moest wel iets speciaals worden. Iets wat we nog nooit hadden gedaan en misschien ook nooit weer gaan doen. Dit realiseerden we ons al een vijftal jaren geleden en we hadden nog tijd genoeg om iets te bedenken.

Nu is er uit de vroegere tijd niets bekend van de vereniging. Martin liet het er niet bij zitten en hij ging op zoek in het grijze verleden van de vereniging. Hij ontdekte krantenknipsel uit het verleden. Hij wil nu kijken of hij dit vrijelijk mag publiceren en zullen we dit wel eens op onze site zien. Er is een krantenknipsel van 18 april 1916. De club was goed vooruit gegaan en er waren in het afgelopen jaar 2 grote wedstrijden georganiseerd. In het komende jaar werd dit uitgebreid naar drie. Er waren een gouden en twee zilveren medailles beschikbaar gesteld. Verder waren er 19 nieuwe leden bijgekomen en bedroeg het saldo van de vereniging f. 16,32. In euro’s zou dit nu 7,40 euro zijn. Kan je zien dat H.C. Het Noorden altijd al een vermogende club was. Helaas is niet bekend wie nu in het bestuur zaten en weten we tot op heden nog niet wie de oprichters waren. In 1923 kunnen we uit de krantenknipsels lezen dat de heer J.C. Terpstra was herkozen als voorzitter. Maar niet zeker is dat hij vanaf de oprichting al de voorzitter was. Elke vereniging ging zelf onderhandelen met de watereigenaren over het recht om er te mogen vissen en zo had elke vereniging zijn eigen water. Maar men wilde meer en toen nam H.C. Het Noorden het initiatief om een overkoepeling in het leven te roepen die dit voor iedereen ging regelen. Het Pachtfonds werd geboren en onze voorzitter de heer Lust werd ook voorzitter van het Pachtfonds. Na een jaar besloot men er het Provinciaal Groninger Fonds van te maken. Tegenwoordig, mede door de fusie met Drenthe, heet het nu Federatie Groningen Drenthe. Bij de oudere vissers is de naam Pachtfonds nooit verdwenen en heeft men het nog steeds over het Pachtfondsboekje, terwijl het maar één jaar heeft bestaan.

Martin gaat door met het speuren en we zullen nog wel allerlei publicaties van hem lezen. In 1983 zaten we met de vereniging op een hoogtepunt qua aantal leden. Daarna was er een terugloop, maar nu zitten we weer op hetzelfde peil van toen. Alleen organiseren we nu meer wedstrijden als toen. Op dit moment is er elke maand een viswedstrijd en worden die goed bezocht. Alleen feestavonden zijn niet meer te organiseren, want daar is geen belangstelling voor. Dus moesten en wilden we voor het 100 jarig bestaan iets anders, maar het moest wel uniek zijn. Zo hadden Andries en ik allerlei plannetjes en we wilden ook geen geldinzameling. We wilden door een zuinig beleid zelf de financiën kunnen ophoesten en dus werd er gespaard. Helaas heeft Andries het niet meer mogen maken en ben ik verder gegaan met allerlei ideeën.

Sommige ideeën heb ik eens besproken met iemand om daarna in de prullenbak te verdwijnen. Twee jaar geleden wist ik wat ik wilde en ik had de overtuiging dat dit het moest zijn. Dit zou een grote verrassing worden en het kon niet anders dan dat het een mooie dag moest worden. Maar je kunt allerlei plannen hebben, maar het moet wel gerealiseerd kunnen worden en wie ben je daar voor nodig. Op de jaarvergadering in september 2012 werd het jubileum besproken en werd er een commissie samengesteld die aan de slag zou gaan. Ik was niet bereid om mijn plannen op tafel te leggen en hield wijselijk mijn mond, wat een enkeling niet leuk vond. Maar je vertelt toch ook van te voren niet wat iemand op Sinterklaas krijgt.

In die commissie namen Kees Haan, Gerrit Hagels en Huub Corsius plaats. Zij hadden alle vrijheid en gaven pas achteraf verantwoording van het geheel. Helaas door belemmeringen van Huub kon de commissie niet snel bijeen komen om de plannen te bespreken. In februari werd de eerste vergadering belegd, nadat Huub zijn plannen had gemaild aan de overige commissieleden. Die waren gelijk heel enthousiast en vonden het een heel goed plan en verdere ideeën werden er ook niet besproken. Dit moest het worden. Intussen had we op het internet gezocht of dit wel bestond en dat bleek zo te zijn. Een voorwaarde was dat er niet gelekt mocht worden, want dit moest een complete verrassing worden. Gerrit zou het vervoer regelen, Kees de viswedstrijd met alles er op en er aan en Huub zou de rest doen. Voor alle dingetjes die konden gebeuren was Huub het aanspreekpunt en zou bijspringen waar nodig.

De volgende dag kregen we al bericht van Gerrit dat het vervoer geregeld en hij zou het verdere contact onderhouden. Kees had wat meer problemen, omdat de uitbater vakantie had tot 1 april, maar daarna was het ook snel geregeld. Op 18 april gingen we gezamenlijk naar de visplek en hebben daar kennis gemaakt met de uitbater. Tevens konden we gelijk de route bepalen die we zouden gaan rijden. Er was een probleempje met de brug van Wartena en twee weken later ben ik er weer heen gegaan en toen lag de brug er weer in.

Op 18 mei 2013 was het dan zover en konden de plannen verwezenlijkt worden. Iedereen was verzocht om daar om half zeven aanwezig te zijn en daar was Hotel Restaurant Aduard. Loes was geheel verrast dat wij er waren, maar Huub verwees haar naar het boek en daar stond alles keurig vastgelegd. Maar Loes is niet voor een gat te vangen en had vrij snel iedereen voorzien van een kopje koffie en voor twee anderen een kopje thee. Als compensatie had ze voor iedereen een eitje gekookt en die smaakte goed.

Dit deed al denken aan vroeger, want als wij vroeger in een café kwamen onderweg als pleisterplaats, dan stond er altijd een schaal met gekookte eieren op de bar. Iedereen nam daar minimaal 2 eieren uit. Intussen werd er al druk gespeculeerd waar we deze dag naar toe gingen, maar het bleef bij gissen. Een enkeling had het vermoeden dat we wel eens met de bus konden gaan. Maar dat werd door een ander weer ontkent, want dat was niet mogelijk. Tegen 7 uur nam Huub het woord en verwelkomde ons allen en vertelde alleen maar dat het vervoer in handen was van Gerrit en die het wel zou vertellen. Kees had de organisatie van het vissen en die zou iedereen wel op de hoogte brengen van de regels waaronder gevist zou worden. Een enkeling zag het, want die had een rode bus gezien. Dat klopte, maar het was niet zo maar een bus. Vroeger reed er tussen Groningen en Appingedam een rode DAM bus en de oudjes onder ons konden zich dit nog wel herinneren. Dit was nostalgie, want de bus was van de jaren vijftig.

Iedereen kon in de bus stappen, maar de tassen konden niet onderin. Dat bestond toen nog niet en dus gingen de tassen mee naar binnen. Iedereen vond het schitterend en was laaiend enthousiast. Dit had men niet verwacht en dus was dit al het succes wat we verwacht hadden. Toen iedereen zat werd de bus langzaam in beweging gezet. De geur van diesel trok al in de neus en dat maakte het nog mooier. Vroeger bestond het begrip stuurbekrachtiging ook niet en dus was het zwaar werk voor de chauffeur om de bus om de rotondes te krijgen. We reden de Friesestraatweg af richting Zuidhorn om vervolgens richting Grijpskerk te gaan.

Sommigen wisten al precies waar deze dag gevist ging worden, maar de stemming zat er goed in. Iedereen vond dit schitterend en bleef dit schitterend vinden. Maar na Grijpskerk werd Dokkum genoemd als mogelijke visplaats. Maar toen wij de weg vervolgden richting Twijzel klopte Dokkum ook niet en toen kwam Leeuwarden in beeld. Maar we namen de afslag naar Bergum en dus zou het Bergum wel worden. Maar we reden verder over Garijp en toen was men het spoor bijster. Via Garijp gingen we richting Wartena en dus gingen we daar heen, maar sommigen vonden dat geen goed keuze, want je kan er moeilijk vissen. In Wartena namen we de afslag naar Grouw en toen wist iedereen het. Intussen vielen de eerste regendruppels al op de ramen en dus trok men de regenpakken aan. Het zou vandaag echt Het Noorden weer worden. Door de smalle straatjes van Grouw, een probleem voor de chauffeur, kwamen we bij de Hellinghaven. Iedereen maakte zich gereed om te gaan vissen, maar er kwamen twee heren aangelopen en die werden begroet door Huub. Die kenden elkaar en wat was hiervan de bedoeling. In de haven lagen 2 bootjes en daar moest iedereen in. Voor sommigen was de instap een probleem, maar met vereende krachten kwam iedereen aan boord. De trossen gingen los en we voeren het Margriet Kanaal af met onbekende bestemming. Na ongeveer een dik kwartier gevaren te hebben met akelige grote boten naast ons konden we afmeren op het eiland Trye Hûs.

Daar werden we begroet door Paul en Erik en stond de koffie klaar met gebak. Ook brandde de open haard en daar schoof men snel om heen en werden alle overtallige kleding weer uit gedaan. Na daarna nog een Berenburger vertelde Kees dat we hier op het eiland gingen vissen en dat iedereen om half twaalf weer in het restaurant moest zijn. Men moest het voer niet weggooien, want daarna werd er gewoon weer gevist. De helft ging aan het Margriet Kanaal zitten en de andere helft, meer waren er niet, kozen voor de Try Hûstervaart. Het was eigenlijk guur weer met een stevige wind, die dwars over het water ging.Dat betekende wel golfslag en door de grote boten werden de golven nog groter. Maar er kwam licht aan de horizon en Johan ving een brasem en dat gaf de burger moed. Bertus ving ook een schiere platter en Gerrit H. begon ook een brasem te vangen. Jack had wel een mooi plekje, maar bij hem ging het een stuk minder. Zeg maar, niet goed. Maar na een poosje werd door bijna iedereen wel een vis gevangen. Aan de andere kant werden er een paar meer gevangen, maar die waren ook kleiner van stuk. Die andere Gerrit S. ving uiteindelijk de meeste vissen, maar die waren ook kleiner. Maar je bent wel lekker bezig. En als je lekker bezig bent dan vliegt de tijd voorbij en is het zo half twaalf en dus tijd om weer het restaurant in te gaan. Daar zouden we gezamenlijk de lunch gaan gebruiken. Tevens hadden we de mogelijkheid om even bij te warmen, want buiten was het nog steeds fris en dan hebben we dit zachtjes uitgedrukt.

We konden genieten van een heerlijke kop mosterdsoep, daarbij lekkere broodjes en een kroket. Dat het daarmee heel gezellig werd hoeft geen betoog, want dat spreekt voor zichzelf. Een aantal had de vistas gewoon laten staan, ten teken dat dit hun plek was. Na de lunch ging iedereen weer aan het vissen, behalve Huub. Die had zijn hengel nog niet uitgepakt en had het druk met andere dingen. Tegen twee uur hadden de meesten het wel gezien en gingen in het restaurant een drankje nuttigen. Uiteindelijk werd het heel gezellig en vloeide de drank rijkelijk. Om vijf voor drie trok Huub de stekker er uit en werd er geen verteringen meer uitgedeeld. We moesten weer terug naar Grouw, want anders kwamen we in de problemen met het vervolg van ons programma. We moesten nog even wachten op de bootjes en de eersten voeren af met een dak boven het hoofd. De anderen moesten nog even wachten op de cabriolet, maar die was er ook zo. In Grouw werd er even geteld, zodat we wel met iedereen terug naar Aduard gingen. Niemand was op het eiland achter gebleven. Voor de terugreis zouden we bij Garijp de snelweg nemen via Drachten.

Met veel gekreun en lawaai konden we net de 90 kilometer halen. En dat bracht ons op tijd terug in Aduard voor het vervolg, want de dag was nog lang niet ten einde. Als we met die oude bus rijden, dan hebben we wel bekijks gehad en iedereen zwaaide ons toe en er zijn vele foto’s gemaakt.

Op de parkeerplaats in Aduard hebben we nog even een groepsfoto gemaakt van de groep met op de achtergrond de bus. Dat deden ze in het verleden ook en zo heeft ons nageslacht ook iets om op terug te kijken. Bij Minke hadden we een luxe 4-gangen buffet met echt alles er op en er aan. Ter plekke werden er nog allerlei vleessoorten gegrild door Minke zelf. Het mooie was ook dat we een zaal voor ons zelf hadden. We kunnen vaststellen dat het een uitstekend buffet was en iedereen heeft er van genoten. Tegen het einde nam Nico het woord en bedankte de commissie voor deze bijzonder mooie dag. Een dag om niet te vergeten. Dit werd met applaus ondersteund en de commissie kreeg rode oortjes. Maar dit was nog niet alles, want toen we weg wilden werden we nog verrast met een enorm vleesschotel en een mooie bos bloemen. Dit was de viering van het 100 jarig bestaan van Hengelaarsclub Het Noorden.

De één noemde het een grandioos schoolreisje, de ander noemde het een familiefeest, maar dan met de vissers van Het Noorden. Tegen acht uur ’s avonds keerde iedereen huiswaarts en kon terugkijken op een meer dan geslaagde dag. Een dag die wij, als commissie, voor de ogen hadden en nog mooier uitpakte dan we hadden kunnen dromen. Alles klopte en alles verliep zoals wij het in gedachten hadden. Het mooie van alles is dat we nog steeds meer geld in kas hebben, dan die

7,40 euro, waar ik in begin over sprak.

Huub Corsius.

BEDANKT

Op zaterdag 18 mei 2013 hebben alle actief vissende leden van onze hengelaarsclub een vriendschappelijke jubileum-visdag gehad. Het was een hele fijne en leuke dag. Ik denk dat iedereen zich uitstekend heeft vermaakt. Ik wil de jubileumcommissie bestaande uit Huub, Kees en Gerrit nogmaals bedanken voor deze dag. Ook wil ik Jan, Edwin, Joris en Huub bedanken voor de honderden foto's en het verslag.

Martin Kuiper.